σκέπη

η, ΝΜΑ

1. σκέπασμα, κάλυμμα

2. μτφ. προ κάλυψη, προφύλαξη, προστασία, υπεράσπιση (α. «φύλαξόν με υπό την σκέπην σου», εκκλ.

β. «ὑπὸ τήν σκέπην τών σων προσέρχομαι πτερύγων», Πρόδρ.

γ. «ἐν σκέπῃ τοῡ πολέμου», προφύλαξη από τον πόλεμο, Ηρόδ.

δ. «σκέπη τῶν πνευμάτων» — προφύλαξη από τους ανέμους, Ιπποκρ.)

νεοελλ.

1. πέπλος

2. (ανατ.-βιολ.) το επίπλοον, αλλ. τσίπα, μπόλια

3. φρ. «έχω κάποιον κάτω από τη σκέπη μου» — προστατεύω, προφυλάσσω

αρχ.

1. (σε αναφορά προς τον οπλισμό, ιδίως την ασπίδα) προστατευτική προκάλυψη

2. φρ. α) «σκέπη δερματική» — το δέρμα τού σώματος

β) «σκέπη τοῡ σώματος»

i) αμφίεση, ρούχα

ii) η σάρκα, που καλύπτει τα οστά

γ. «σκέπη φλοιῶτις» — φλοιός.

[ΕΤΥΜΟΛ. Παρλλ. τ. τού σκέπας (βλ. και λ. σκέπας)].